uit verveling

Afgelopen week is er niet zoveel spannends gebeurt, maar ik verveel me dus heb besloten toch maar een blog te schrijven.

We zijn bijna klaar met het verwerken van alle gegevens, volgende stap, het schrijven van onze eigenlijke scriptie... Jippie, ik ben er nu al klaar mee. Suresh en ik hebben blijkbaar dezelfde afkeer tegen het woord moeten. Maar ik ben nog niet mijn eigen baas, dus het wordt even doorzetten. Esther en ik zijn beide bezig met de eerste voorbereidingen met stage. Zo komt onze terugkeer opeens heel dichtbij. Zoveel gemixte gevoelens hierover. Mis jullie allemaal, en heb zin om stage te lopen... want ja ik hou van mijn vak. Maar alle avonturen, chaos, vrienden en ontspanning hier ga ik heel erg missen. Misschien zelfs Esther die ik uit haar bed moet trappen 's ochtends... maar die staat op het lijstje met Dahl Bath, soms heerlijk, soms niet te genieten. Nee hoor, ik maak een grapje. Esther is officieel gedoopt tot familie.

De lieverd heeft een weekendje weg als verrassing geregeld, dus tas is weer gepakt wij gaan vanavond naar Nagarkot. Zonsopgang zien, en frisse lucht. Niet Esther haar ideale weekend dus. We vinden vast een plek om te dansen, en anders hebben we spotify nog. Het was een beetje jammer dat ik halverwege de week vroeg, Es fix jij even wat voor dit weekend... en de verrassing iets te vroeg bekent werd. Maar nog steeds super tof!

Woensdag zijn we naar de durbar square van bakthapur geweest, vanuit het kantoor. Heerlijk toerist uitgehangen, en even uit eten. Om daarna weer naar huis te gaan. Dat gevoel dat je bijna naar huis gaat, maakt van het land genieten nog veel belangrijker!

Ik heb een lijstje boven mijn laptop hangen met alles wat ik mis, en nooit had willen missen... ze zijn beide veelste kort, maar maken me zo trots. Ik kan niet wachten op het overdreven emotionele moment op schiphol, als ik al deze verhalen in het echt kan vertellen.

Nog wat random feiten over onze reis.

- Veel Nepalezen zijn stalkers op social media. Al zijn hun catfish skills om jaloers op te zijn. Het kost je een paar minuten om de persoon te herkennen.
- Er zijn heel veel zwerf puppy's op dit moment, dus er is een groot risico dat onze kinderboerderij word uitgebreid....
- Volgens Esther praat ik in mijn slaap, laatst had ik het over suiker....
- Boven een gat poepen went verbazingwekkend snel, al is een wc nog steeds beter.
- De jam smaakt naar limonade, Esther houdt er van.. ik niet.
- De manier hoe ze hier van hun overtollige plastic afval afkomen is ... zet het in de brand. Als mijn longen nog niet gesneuveld waren, door de mensen die binnen roken, en de stof overal... doet dit het zeker.
- Ik heb alle vorm van style, welke ik ooit had uit mijn tas gegooid, veelste zwaar. Vandaag heb ik een rode boerenzakdoek in mijn haar, een spijkerbroek, een donker groen t-shirt, met een donker blauw vest met sterren, super sexy, en ja rood met wit gestippelde sokken. Maar ja wel comfortabel.
-Het is hier nog steeds rond de tien graden, maar vaker mistig en bewolkt, toch niets te klagen.
- Waarschijnlijk mag ik dit jaar een kerstdiner organiseren... ben benieuwd of iets van mijn redelijke kookkunsten het hier redden... de norm lekker veel vlees gaat sws iets veranderen. Ik ga geen vlees halen bij de slagertjes langs de weg.
- Over deze slagers, het verbaast me dat ik niet meer schrik als een halve geiten kop me vanachter de balie, langs de stoffige weg aankijkt.
- We hebben al twee geiten op bussen gezien, maar jammer genoeg nog geen kip in een bus. Toch het hollywood beeld van dit soort landen.
- Esther is gestopt met nagelbijten... ik bijna (dus niet). We zijn beide aangekomen van AL dat eten... het helpt niet dat tussen de maaltijden door we onze suikerverslaving instant houden met brownies/ oreo's en snickers, het is toch nog geen tijd voor onze zomerbodies, nu kunnen we de winter in NL misschien aan.

Ik mis vast nog een hele hoop feiten, en net iets te intieme details... maar moet wat bewaren voor de volgende keer dat ik niets interessants te vertellen heb.